Hürriyet-İman İlişkisi

Hürriyetin iman ile ilişkisini kurar.

1.Talebelere hür olmaktan ne anlıyorsunuz sorusu sorulur?

2.Sizce hür olmak her şeyi yapmak mıdır?

3.Kendi hürriyetimiz ile başkasının hürriyeti eşit midir? Soruları cevaplatılır, sonra metinleri okumaları sağlanır.

4.Talebeler gruplara ayrılır.

5. Gruplar aynı sınıfı paylaşan öğrenciler olarak hazırlanır. Birinci grup diğer grubu rahatsız eder, haklarına saygı göstermez.

6.Haksılığa uğrayan grup haklarını korumaya çalışır, hürriyetin sınırsız olmadığını; “Hürriyet-i umumî, efrâdın zerrât-ı hürriyâtının muhassalıdır. Hürriyetin şeni odur ki, ne nefsine, ne gayrıya zararı dokunmasın” prensiplerini hatırlatır.

II. OYUNLAŞTIRMA

1. Bediüzzaman’ın hayat kesitleri üzerinden hürriyet mücadelesi konusunda talebelere bilgiler paylaşılır.

2. Bir talebe Bediüzzaman rolünü üstlenir. Bediüzzaman’ın mahkemede sarığını çıkarmaması ve namaz vakti girdiğinde namazı eda ettiği sahneler oyunlaştırılır.

3.İnsanın hür olduğu halde yine de Abdullah oluşu yaşatılarak fark ettirilir.

4. Bediüzzaman’ın Rus kumandanına karşı ayağa kalkmaması hadisesi hürriyet ve iman cihetiyle kısaca yaşatılarak işlenir.

5.Ankara valisinin Bediüzzaman’ın başından sarığını almak istemesine karşı Bediüzzaman’ın gösterdiği tavır sergilenir.

6. Ankara’da mecliste namaz beyannamesi neticesinde Bediüzzaman’ın gösterdiği tavır ve şecaatin iman ve hürriyet noktasında önemi yaşatılarak gösterilir.

2. İki grup üzerinde iman ve hürriyet kavramları üzerinde beyin fırtınası yaptırılır.

3. “İman, hürriyet, ubudiyet, istibdat, kulluk, ibadet, şecaat, hak, adalet, eşitlik” kelimeleri ile kartlar oluşturulur. Her talebe çektiği kart ile ilgili düşüncelerini söyler.

”Hürriyetin kemâli, firavunluk taslamamak ve başkasının hürriyetini hafife almamaktır. ” (ESDE, Münazarat,S.177)

”Şehamet ve şefkat-i imaniyeden tevellüd eden hürriyet-i şer’iyedir ki, o hürriyet-i şer’iye, âdâb-ı şer’iye ile süslenip garp medeniyet-i sefihanesindeki seyyiatı atmaktır. ” (Hutbe-i Şâmiye,1996,s:66)

İmandan gelen hürriyet-i şer’iye iki esası emreder:
1.Yani, İman bunu iktiza ediyor ki, tahakküm ve istibdat ile başkasını tenzil etmemek ve zillete düşürmemek ve zâlimlere tezellül etmemek… Allah’a hakikî abd olan, başkalara abd olamaz.
2.Birbirinizi, Allah’tan başka kendinize Rab yapmayınız. Yani, Allah’ı tanımayan, herşeye, herkese nispetine göre bir rububiyet tevehhüm eder, başına musallat eder. ” (Hutbe-i Şâmiye,1996,s:66) “Evet, hürriyet-i şer’iye Cenab-ı Hakkın Rahman, Rahîm tecellîsiyle bir ihsanıdır ve imanın bir hassasıdır. (Hutbe-i Şâmiye,1996,s:67)

“Asıl mü’min hakkıyla hürdür. Sâni-i Âleme abd ve hizmetkâr olan, halka tezellüle tenezzül etmemek gerektir. Demek, ne kadar imâna kuvvet verilse, hürriyet de o kadar kuvvet bulur. ” (Hutbe-i Şâmiye,1996,s:103)
İnsandaki şehamet-i imaniye şefkatle cihazlanmıştır. Şefkat ise bütün mahlûkata acımak ve onların hak ve hukûklarını korumayı gerektirir. “Yani tezellül etmemek, haksızlara, zâlimlere zillet göstermemek, mazlumları da zelil etmemek. Yani, hürriyet-i şer’iyenin esasları olan müstebitlere dalkavukluk etmemek ve biçarelere tahakküm ve tekebbür etmemektir. ” (Hutbe-i Şâmiye,1996,s:41)